Şoktan hala çıkamadım!

Çünkü, finale kadar her rakibi eze eze yenmiş Bursaspor'un formunun zirvesinde olması, beni umutlandırmıştı.

Ve tabi Fenerbahçe'nin Galatasaray karşısında şampiyonluğu bırakması, yorgun ve moralsiz olması de umutlarımı artıran unsurların başında geliyordu.

Ancak, ortaya konan ya da konamayan futbol ve ardından alnına 4-0'lık yenilgi sonrası yıkım yaşadım.

3-0 olduktan sonra da TV'yi kapatıp yazmaya başladım.

Zira, bir önceki yazımda aklımı karıştıran endişelerimi dile getirmiş ve bu endişelerimin, korkularımın tek tek ortaya çıktığına tanık olmuştum!

Duygularımla yazdığım için beni çok kişi eleştirdi.

Başkan Yazıcı'ya, Ertuğrul hocaya, futbolculara ve Başbakan Erdoğan'a haksızlık yaptığımı söylediler.

Haklı olabilirler.

Ama birileri bunları sormalı ve söylemeliydi.

O biri ya da o deli ben oldum, yine(!)

Herkes benden, kanıt istedi, "bu iddialarını kanıtlamalısın" dediler.

Onca tape, onca polis ve savcı raporlarına rağmen şike davası ne hale gelmişken, ben neyi nasıl kanıtlayabilirim ki?

Sadece gözlemlerimi yazabilirim. Öyle de yaptım. Ben sahada oynamayan ve mücadele etmeyen, bir Bursaspor gördüm ve bunun nedenini sordum.

Endişelerimi sıraladım.

İnsanların karnından konuştuğu bir ortamda bunları söylemek pek de akıllıca değil, farkındayım.

Amma ve lakin biri söylemeli, yazmalıydı.

Bursaspor çok önemli bir fırsatı elinin tersiyle tepti ya da  rakibine ikram etti.

Buna kimin itirazı olabilir?

Bir daha anımsatıyorum: Bu bir ikramdır, hediyedir, abandone olmuş Fenerbahçe camiasına TESELLİ ikramiyesidir.

G.saray maçından sonra kaçan şampiyonluğa öfkelenerek ortalığı yakıp yıkan, polisleri yaralayan, sarı lacivertli holiganlara bahşiştir desem, ayıp mı etmiş olurum(!)

Kapalı kapılar arkasında her ne olduysa, her ne konuşulduysa...

Olan Bursa'ya, Bursaspor'a ve Ankara 19 Mayıs Stadı'nı dolduran yeşil beyazlı renklere gönül veren taraftarlara oldu!

Taraftarın yaptığı tarihi centilmenlik, bir, bilemediniz iki gün konuşulacak, dün terörist diye lanetlenen taraftarımızı bugün alkışlayacak belki İstanbul medyası, bize de züğürt tesellisi kalacak ama tarih, kupa şampiyonu olarak Fenerbahçe'yi yazacak.

Yanlış anlaşılmasın, taraftarımızın yaptığını asla küçümsemiyorum.

Bence an itibariyle kupadan bile çok daha değerli, ama ne yazık ki, karşımızda bu taraftara hakkını verecek kimse yok.

İnanın bana kaybetmek değil, yenilmek değil, böylesi iki yüzlü bir ortamda berbat bir futbolla kahır olmak yıktı beni.

Ve maç bitmeden hemen sonra yazdığım o yazının sebebi de budur.

Üzgünüm, ama asla pişman değilim!

Bir dip Not Daha:

Ertuğrul Sağlam, bu son maçtaki performansına rağmen hala Bursa'nın gelmiş geçmiş en başarılı teknik direktörüdür. Ama bu durum onun da eleştirilmeyeceği anlamına gelmez. Maksat yiğidi öldürürken hakkını yememek. Ben de naçizane bunu yapmaya çalıştım! Kırdıysam affola...