Korkuyorum anne!

Oysa bahar ne güzeldir...

Umutlar yeşermesi gerekirken bu ne karamsarlık böyle yurtta ve cihanda? 

Hele yurtta...

Adında adalet var ama bu duyguyu yitirmiş, kalkınmayı sadece yandaşlarında algılayan bir parti ortalığın tozunu atıyor anne, benim de tozumu atarlar mı yoksa(!)

Başbakanımız değerli siyaset adamı Adalet ve Kalkınma Partisi kurucu Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan, bertaraf olmakla tehdit etti ben ve benim gibi tarafsızları ya, ne yapsam, ne etsem bilemiyorum.

Oysa sanatla iştigal edenlerin, gazetecilerin tarafı olmaz anne, hak ve hukuk ve adalet gerçekten yana işlerdi de ne oldu anne, ben niye korkuyorum ki ben öcüden bile korkmazdım hani(!)

İstanbullu gazeteciler, halkın oylarıyla dahi seçilmişlerin sorgusuz sualsiz aylarca içeri tıkılıp Silivri'de yargılanırken ben nasıl korkmam, nasıl parmaklarım klavyenin tuşlarına titremeden dokunur anne!

Bir hafta öncesi Merkez Bankası'nın altınla tıka basa dolu kasaları medyaya arzı endam edilirken, tamı tamına bir hafta sonra elektrik, doğalgaz ve benzine yapılan zamlara anlam vermeye korkuyorum annem, annem güzel annem!

İran'ı ziyaretinden hemen sonra Sam Amcamızın buyruğu ile bu ülkeden alınan petrol oranını düşüren bu Hükümetin ne yapmak istediğini anlayamadığım için korkuyorum.

Orhan Gencebay'ın söylediği, sözlerini Cemal Safi üstadımızın yazdığı "içim ürperiyor ya evde yoksan" şarkısı aklıma geliyor ne ilgisi varsa!

Korkudan mı bilmiyorum ama korkmaktan da korkuyorum anne, ne oldu bana böyle(!)

Bursa'da çok değerli gazeteci yazar ağabeyim Ahmet Emin Yılmaz da, nur yüzlü Bülent Arınç'tan korkuyor ve ben hala yazıyorum anne! O korkuyorsa ve ortalık korku kokuyorsa ben kimim, bu satırları okuyan kim?

Suriye'de olanlar, İran'da olacakların teminatı mı yoksa?

Ya biz de olanlar? Ya bize ne olacak anne?

Dört bir yanımız cehenneme dönmüş, olmayan cennet ne çok uzak öyle, bu zebaniler kim anne?
Yoksa biz öldük de haberimiz mi yok?

"Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak!" demişti Arnavut hemşerimiz Mehmet Akif, lakin korkunun ecele ne faydası olmuş ki...

İlahi adalete inanmak istiyorum...

O gölette ölüme pedal basmaya zorlanıp donarak ve boğularak ölen, şantiye çadırında yanan, tersanelerde yiten, çürümüş köprüyü bile bile onarmayan, çürük binalara ruhsat verenler yüzünden depremde yurtları başlarına çökenlerin ahı tutmayacak, bal diye, sucuk diye, ilaç diye bize yutturulanlara göz yumanlar, öldükten sonra varisleri miras kavgası yapanları gördükçe bu dünyada cezalarını çekemeyecekler diye çok KORKUYORUM ANNE!