Algı ve irade...

Aslında bir operasyon çekiliyor.

Dolayısıyla ana gündem gözlerden kaçırılıp sümen altı edilmek isteniyor.

Bir kısım medya çok iyi kullanılarak algı yönetiliyor.

Unutkanlık ve duygusallıkta zirvede olan toplumsal zafiyetten en üst seviyede yararlanılıyor.

Her gün bir belediye başkanının adı, A partisinden B partisine geçti, geçiyor, geçmek üzere diye zikrediliyor.

Bırakalım seçilmiş yöneticileri de işlerine baksınlar…

Memleketin de dünyanın da meselesi çok…

Ahlaktan güvenliğe, ekonomiden adalete, barınmadan örtünmeye, beslenmeden sağlıklı yaşama dek bir yığın sorun var.

Yaşam koşulları giderek daha da ağırlaşıyor.

Yurttaş aç…

Yurttaş sokakta…

İşsizlik had safhada…

Gençler uyuşturucu belasının kıskacında…

Duygu Asena’nın tanımıyla adı olmayan kadının başı dertten, erkek teröründen kurtulamıyor.

Okullarda sınıflar dolup taşıyor… Öğrenci çok… Ödenek yok…

Öğretmenler okul yöneticileri en zor koşullarda en iyiyi başarmanın peşinde…

Çiftçi üretiyor karşılığını alamıyor. Girdi oluk oluk… Gelir okyanusta damla bile değil…

Sanayici sarmalda…

Esnaf sıkıntıda…

Yüksek maliyetlere boğulmuş…

Ürettiğini satamıyor, sattığının yerine yenisini koyamıyor. Çırpınıp duruyor.

Toplumun her kesimi feryat figan…

Dahası ciddi bir siyaset sorunu var.

İki dudak arasına sıkışan ülke nefes alamıyor.

Tüm kurumlar dar alanda kısa paslaşmalarla işi idare ediyorlar…

Ana muhalefet partisinin başına örülmeye çalışılan çorap…

Muhalefet partilerini dönüştürme ve yok etme çabaları…

Bölmek, parçalamak, etkisiz hale getirmek, kamuoyundaki itibarlarını küçültmek için gösterilen üstün gayret…

Oysa,

Halide Edip Adıvar’ın yıllar önce tespit ettiği gibi;

“Herhangi bir idare kanun ve nizamdan ayrılırsa hem kendisi için hem de ulus için felaket olur…”

George Orwell’in Hayvan Çiftliği’ni okuyanlar çok iyi bilirler.

“Hayvan Çiftliği’nin baş aktörleri hayvanlardır.

Bir çiftlikte yaşayan hayvanlar kendilerini ezen ve sömüren insanlara başkaldırıp çiftliğin yönetimini ele geçirirler. Amaçları daha eşitlikçi bir topluluk oluşturmaktır. Aralarında en akıllı olan domuzlar kısa sürede önder bir ekip kurarlar. Başlangıçta herkes memnundur.

Ancak güç onları da zehirlemiştir.

Kendi gerçekleştirdikleri devrimi yolundan saptırmışlar, hayvan çiftliği insanlardan daha acımasız, baskıcı ve adaletten yoksun bir diktatörlüğe dönüşmüştür.

Artık Hayvan Çiftliği’nde yılgı ve korku kol gezmektedir.”

Nasıl tanıdık geldi mi?

Hitler…

Stalin…

Netanyahu…

Falancı filancı…

İsrail’de her gün resmi rakamlara göre en az 28 masum çocuk ölüm kusan bombalara, kan kokan kurşunlara hedef oluyor ve yaşamını yitiriyor.

Dünya kılını şöyle bir kıpırdatıyor… Ama zulüm, soykırım ve işkenceye engel olamıyor.

İçeride de dışarıda da öyle çok mesele var ki…

Dedikodu üretmek ve yaymak yerine odaklanmak ve çözüm aramak gerek…

Çünkü,

Geleceğin taşları örgütlü cesaret ve akılcı düşünceyle döşenir.