Kurultay'a giderken

Genel Başkanlık sorunu yok. Tüm çabalar, mücadeleler, rekabetler hatta "itiş-kakışlar" Parti Meclisi üyeliği için yürümekte. Talip olan arkadaşlarımızın ana hedefi Genel Başkan'ın "anahtar listesinde" yer almayı başarabilmek.

"Ne olacak bu CHP'nin hali" sohbetlerini en çok yaptığım arkadaşlarımdan birisi sevgili dostum Özcan Baripoğlu. Genellikle "ne olacak bu memleketin hali",  "ne olacak bu CHP'nin hali" sohbetleri "rakı masalarının" konusudur. Ancak biz sevgili dostumla bu başlıkları bazan teknolojinin imkanlarından yararlanarak  sadece "kafaları çekerken" değil  "yazışarak" yapıyoruz.

Işte o yazışmalarda çıkan görüşlerimiz.

Aslında Genel Başkan hiçbir anahtar listeye ihtiyaç duymasa, delegelerimiz ülkemizin sorunlarının derinliği konusunda bilgili, birikimli, çözümler konusunda hazırlıklı, iyi yetişmiş, insani değerleri gelişmiş, politik ahlakından endişe duymayacağımız, sol - sosyal demokrat değerler sistemini içselleştirmiş arkadaşlarımızdan oluşan ve herkesin içine sinen bir politika üretim merkezini yani parti meclisini özgür iradeleriyle seçebilseler.

Lakin rivayet muhtelif.

En son gelen haberlere göre yaklaşık 600 - 1000 kişi arasında geniş bir grubun parti meclisine girebilmek için, daha doğrusu Genel Başkan tarafından delegelere sunulacak anahtar listeye girebilmek için proje yarışına girdikleri söyleniyor.

Ne gururlandırıcı bir tablo !

Malumunuz, Parti Meclisi mensubu olduğumuz siyasi partinin memleket ve dünya meseleleri üzerine siyasetinin biçimlendirildiği bir yer olması nedeniyle özel bir öneme sahip.

Dolayısıyla bu kadar büyük bir grubun memleketimiz için siyaset üretme, bunu yayma, değerlendirme, gözden geçirme süreçlerine aday olması sevindirici bir gelişme.

Ama yine hepimiz biliyoruz ki, bu sadece teorik bir temenniden ibaret.

Uzun yıllardan beri partimize yerleşen ve PM'ye girmeyi başaranların, milletvekili seçimlerinde ön sıralara da oturduğu gerçeği bu teveccühün asıl nedeni.

Parti içi demokrasinin ve eşit yarış koşullarının yerleşik bir parti kültürü haline gelmesiyle bu durumun daha sağlıklı olacağı umudumuzu korumak istiyoruz.

Ya da en azından, PM'de yer alanların "merkez adayı" olarak gösterilmesinin önüne geçen tüzüksel bir değişiklik bu işi biraz çözebilir sanki.

Bu aynı zamanda siyasi etik gereği de olması gereken bir şey.

Gelelim PM'den beklentilerimize ;

Yeni seçilecek PM'nin nasıl bir kompozisyonda oluşacağını merakla bekliyoruz.

İl-ilçe kongrelerinde belirginleşen yoldaşlık-yandaşlık-paydaşlık ilişkilerinden hangisinin öne çıkacağını birlikte göreceğiz.

Birkaç ana akım olduğunu söyleyebiliriz ,

1- Bütün derdinin, parti içini dizayn etmekten ibaret olduğuyla ilgili sayısız deneyime sahip olduğumuz GELENEKSEL çizgi,

2- Özellikle AKP sonrası dönemde merkez sağın tarumar olmasıyla birlikte, partimize gelen ve partimizdeki iş-ihale-belediye odaklı partili gruplarla buluşan siyaseti "iş" partimizi de bu işin organize edildiği bir "aracı kurum" gibi gören "APOLİTİK " çizgi,

3- Hala bu partinin sol ve sosyal demokrat siyasi hatta etkili, üretken bir parti olabileceği umudunu koruyan DEĞİŞİMCİ çizgi.

Genel Başkanımız görev yaptığı iki yıl içinde birbirinden farklı kompozisyonlardaki PM ve MYK ile çalıştı. Bu heyetler referandum ve genel seçim başta olmak üzere iki büyük sınav verdiler. Aynı zamanda parti içi arayışların tezahürü olan olağanüstü seçimli ve tüzük kurultayları olmak üzere mücadele süreçleri yaşandı.

Kırılmalar, dağılmalar oldu. İttifaklar çöktü, yeni ittifaklar şekillendi.

Sonuç olarak, Genel Başkan parti meclisi için belki de elinin en rahat olduğu bir kurultaya gidiyor. Eski dengelerin olmazsa olmazı bir çok siyasi bileşen yeni denklemde etkisiz eleman haline geldi.

Belki de ilk defa Genel Başkanımızın nasıl bir parti, nasıl bir tasavvur, nasıl bir ütopya içinde olduğunu berrak biçimde bu kurultayda algılayabileceğiz.

En başından beri aynı şeyi söylüyoruz ;

Aynı politikalar, aynı kadrolar ve aynı yöntemlerle sadece aynı sonuçlar alınır.