Roboski'de yaşamını yitirenler Bursa'da anıldı

Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Roboski köyünde 28 Aralık 2011’de TSK’ye ait savaş uçaklarının bombardımanında yaşamını yitiren 17’si çocuk 34 kişi, feci olayın 11’inci yılında Bursa Demokrasi Güçleri tarafından anıldı.

Katliamda yaşamını yitirenlerin isimlerinin yazılı olduğu dövizlerin tutulduğu ve isimlerinin üzerine karanfillerin bırakıldğı anmada basın açıklamasını okuyan HDP İl Eşbaşkanı Nadir Kırlılar 28 Aralık 2011 günü yaşananları aktardı.

Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Roboski Köyü'nde yaşayan 17’si çocuk 38 köylünün, öğle saatlerinde sınırı geçmek için yola çıktığını anlatan Kırlılar, "Kimi sigara, mazot kimi şeker ya da pirinç, çay alacak sonra da geri dönüp bunları satacaklardı. Yeni de değildi, burada yaşayanlar uzun yıllardır yaşamlarını kaçakçılıkla geçiriyorlardı. Başka çare de yoktu. Bunu bölgedeki karakolların tamamı da biliyordu. Öyle çok para da değildi, kişi başı en fazla 150 lira kazanıyorlardı. O akşam döndüklerinde sınırın kapatıldığını gördüler. Bir süre sonra önlerine aydınlatma ve tahrip mermileri atıldı. İki gruba ayrılıp beklemeye başladılar, ‘Çatışma vardır, bitince açarlar’ diyorlardı. Öyle ya karakol biliyordu gittiklerini. Öyle olmadı. 21.39 ila 22.24 saatleri arasında, iki uçaktan üzerlerine 4 bomba bırakıldı. Bombardıman sonucunda 34 kişi yaşamını yitirdi" dedi.

Açıklamada, merkez medya kuruluşları tarafından bir gün boyunca olaya ilişkin hiçbir haber yapılmadığı, Genelkurmay Başkanlığı’nın resmi duyurusuna kadar yayın yapılmadığına dikkat çekilen açıklamada dönemin Başbakanı Tayyip Erdoğan’ın konuyla ilgili açıklamaları ise şöyle aktarıldı:

"Recep Tayyip Erdoğan ilk açıklamasında, ‘Genelkurmay Başkanı ve komuta kademesine bu konudaki hassasiyeti nedeniyle medyaya rağmen teşekkür ediyorum’ dedi. Sonraki açıklaması daha sertti: '30-40 kişilik grup, katırlar, insanlar var. O yükseklikten bu Ahmet midir? Mehmet midir? Bilmek mümkün değil. TSK görevini samimi şekilde yapmıştır. Tazminatı da açıkladık. Ama birileri istismar ediyor. Allah aşkına tazminatsa tazminat… İlla terör örgütünün istediğini mi söyleyeceğiz. Kusura bakmasınlar.' "

Aradan geçen 11 yılda bütün soruşturmaların kapatıldığı, ailelerin adalet taleplerinin yanıtsız kaldığı, protestoların bastırıldığı ve derneklerin kapatıldığı belirtilen açıklamada, “Roboskî Katliamı adaletsizliğin karanlık dehlizlerinde kaybolurken, bombardımanda yaşamını yitirenlerin parçalanmış cesetlerinin battaniyelere sarılı halde katırlarla taşınması hiç unutulmadı" denildi.

Katliamda hayatını kaybeden Adem Ant’ın yaşam hikayesinin de anlatıldığı açıklamada, şu ifadelere yer verildi:

"Adem Ant sözlüydü, evlenmek için para biriktiriyordu. Şimdi 30’unda olacaktı, olmadı, hayalini kurduğu kızla evlenemedi. Ablası Narin anlatıyor: Onu çok özlüyorum. Hani insanın içinde hep bir eksiklik kalıyor ya. Eksildik biz de. Hayalleri vardı, sözlüydü. En büyük hayali Garibe’siyle evlenmekti ya… Olmadı işte. Geçen sene evlendi sözlüsü. Başka birisiyle. Gözleri açık gitti. Hayalleri, geleceği, umudu… Hepsini çaldılar… Zaten biliyorsunuz adalet yerini bulmadı. Köyde hâlâ aynı şekilde yas var. Bitmeyen bir yas… Kendi evimden söyleyeyim. Annem hep ağlıyor, her hatırladığında, elbisesini gördüğünde, fotoğrafına baktığında… İsmini duyduğunda… Bir de olaydan sonra bir kardeşim oldu, adını verdik Adem’in. Bu bizim için gerçekten zor. Şimdi üçüncü sınıfa gidiyor, anısını yaşatmak istedik… İsmiyle hitap edemiyoruz Muhammed diyoruz… Bize bunu yaşattılar."

Katliamda 11 yakınını kaybeden HDP İstanbul İl Eşbaşkanı ve eski milletvekili Ferhat Encu’ye atılan tokadı hatırlatan Adem Ant'ın ablası Narin'in anlattıklarınının aktarıldığı açıklama şöyle devam etti:

"O tokat aslında sadece Ferhat Encu’ye atılmış bir tokat değil. Bu Roboskî’ye hatta artık halka atılan bir tokat. Gerçekten çok öfkeliyiz. Hani bunu hiçbir şekilde hak etmedik. Bugün ben adalet talep ettiğim için, barış istediğim için defalarca yargılandım. Ama hani sadece ben değil bir sürü kişi yani Roboskî ailelerinden yargılanmayan kimse kalmadı. Umudumuzu çaldılar, Roboskî’de küçücük çocuklara bile sorsanız geleceğe dair hiçbir umutları yok. Zaten her türlü katlediliyoruz. Hem adalet yerini bulmuyor. En ufak bir şekilde zaten terörist muamelesi görüyoruz.

Yüz yıl da geçse, bin yıl da geçse, içimiz soğumayacak. Biz unutmayacağız, unutamıyoruz. Ateş düştüğü yeri yakıyor. Bizi ne rahatlatacak? Biliyoruz, gidenler geri gelmeyecek. Bizi sadece sorumluların hakim karşısına çıkması rahatlatır. Biz onları sanık kürsüsünde görmek istiyoruz. Ben oraya artık çıkmak istemiyorum. Sanık kürsüsünde olması gereken kişi ben değilim. Orada o emri verenler kimse, en alt seviyeden en üst seviyeye kadar, hepsi yargılanmalı."