Ordu yenildi...

Tek kale oynamak, bazen yetmeyebiliyor.

Son anda, tesadüfen gol; yerinde bir hayat öpücüğü.

Olmasa; yine hüsran ve 3 puan hasreti...

***

Şimdi biraz genele göndermeler yapalım :

Futbol dünyası da, eksilen hayatların benzer bir kesiti aslında.

Görüntü, hep aynı :

-         Filler tepinir, çimler ezilir !

Doğal biçimde, sisteme entegre olduğu için, futbol; egemenlerin ölçeğinde, üç aşağı/beş yukarı, 'fil ve çim' sözüne kilitlidir.

Ve hatta, her gün/akşam okuduğunuz, izlediğiniz gibi, her sokağından bir irin akabilir...

Cümle alem bu rezilliği bilmesine karşın, temiz duyguları ile, yinede aşıktır 90 dakikanın her saniyesine.

Adrenalin deşarjına denk düşürür seyirlerini.

Coşar...

Hayat bulur...

İleri gidenler olup, anlaşılmazlığı seçerek, yapıştırır eski dilini :

- Temaşa sanatı !

Yok devenin başı...

***

Sözgelimi, millet olarak en çok bildiğimiz konu da, Siyaset ve Seksten sonra Spor, yani futboldur.

(3S yazımı hatırladınız sanırım)

Tribünlerde ortak düşünce yoksa da, iddia ve farklılıklar hep vardır.

Sesleri bellidir de :

-         Değme teknik adamların, onların yanında şapka çıkarmasını bekler, olmadık 11'ler kurup, en olmadık maçları bile alabilirler...

Ve hatta, uygun bir ortam yaratıp(?) şampiyonluk tacını da giydirirler her fırsatta. 50 yıl sonra bile olsa, eksilmez bu düş...

'Eğitim şart' tekerlemesinde hayat bulur, ülkemi düze çıkarır, her yanı gül-gülistana çevirip 'mum gibi' yapabilirler her dakka...

Tamam da, eşi ve çoluk çocuğu, yani evi; düze çıkaramazlar bir türlü...

Tersi de mümkün tabiî ki...

İyi de sormak lazım gelmez mi ?

-         Sistem ve teknik direktör asıl kime lazım ?

***

Bugün, Bursa  kent futbolunun istemi, çok net :

- İstikrar...

Dalgalı kurda debelenen, her an çıkışı  ama düzenli yükselişi beklenen döviz misali, Bursa futbolu da aynı hisleri yaratıyor...

Bekle...

'Sürpriz sonuçlar' futbolun neşesini yerine getirse de, ortak düşünce 'orta sıralarda rahat durma' üzerine konuşlanmış durumda.

Zirveyi konuşan eden olsa da , öylesine söylenmiş sözler olarak karşılık buluyor.

Üsttekiler bir bir tökezlerken, olmadık yenilgi ve beraberlikler almak, kenti kahrediyor...

Önceki hafta, Akhisar'dan zor kurutulan yeşil beyazlılar, şimdi Ordu şarkısına son anda sarıldı :

Ordunun dereleri aksa yukarı aksa / Vermem seni ellere ordu üstüme kalksa...
Ordunun dereleri kara yosun bağlıyor / Kalk gidelim sevdiğim anan evde ağlıyor...

Ne oldu peki ?

Mekan geniş ve  izleyen çoktu bir zamanlar...

Şimdi o da yok !

Dinleyen de...

Futbolcular zaten tok...

Eee ! bir bakın bakalım çevrenize :

-         Kalk gidelim; ağlayan/ah eden/üzülen, ne de çok !