Minteks ile Aşk Terapisi

Hoppalaaa!

Sözüm ona komedi içerikli bir tiyatro üzerine yazacağım.

Ne bu şimdi?

Direkt, özümün en son sahnesine geçtim.

Nasıl başlasam...

***

Minteks katkılarıyla sahnelenen Aşk Terapisi'ni çerez yer gibi rahat izledik.

Derin konular, grift ilişkiler yumağı yoktu; anlaşılır, güncel espriler ile süslü bir eserdi.

Eğlendik ve güldük hatta...

Öyleyse sulu göz olma niye?

O da yaşanan gururdan olsa gerek...

***

Aynı noktaya gelmezden önce, biraz gerilere gitmek lazım gelir şimdi...

Aynı kenar mahallenin minik yürekleriydik işte, ilkokulu da, ortaokulu da birlikte okuduk. Meslek liselerimiz ayrı olsa da, ikimiz de ekonomi ağırlıklı üniversitelerde öğrenim gördük...

İyi oyunlar sahneye koymuştuk;  baş rollerdeydik her nedense. Sıradan değil, enfes eserlerdi. Ve Acun'un trendi 'Yetenek Sizsiniz' yarışması yerine, o yıllarda Öztürk Serengil uzantılı 'Gülünüz Güldürünüz' vardı. Aynı sahnede yarıştık onunla...

Karikatür çizerdi, halen çiziyor...

Şiir yazıyor, okunması gereken kocaman beş tane de kitabı var...

Sanayici üstelik, ama insan gibi insan...

Minteks ile bütünleşen Özkan İrman...

***

'Bu kadar yağ yeter' diyorsanız, onu tanıdığınız gün, bu sözünüze pişman olacaksınız, eminim...

Ve Mezeci Çırağı kitabında gerçek hayatın izlerini okuduğumda, tanık olduğum ne çok isme denk gelmiştim yeniden.

'Film olmalı' düşümü bir çırpıda anlatıp, yolu da/izi de şakayla karışık belirlemiştik sanki...

Sonra; sonrasında sanat yönetmeni gibi çalıştı, nefis bir Pirinç Hanı filmi çekildi; yakında vizyonda...

Özkan bu durur mu?

Günlük ilişki yerine, her daim iletişimde olacağı dostluklar biriktirmeyi sever. Film setindeki emekçilerin hepsiyle ticari amaç gütmeden özel, keyifli dostluklar kurdu... Babasını oynayan Yusuf Atala, yer aldığı tiyatro oyunu için 'bir oyun da Bursalılar izlese' yardımını konuştuğunda, çoktaaan düğmeye basılmıştı !

Bu karda/kışta/kıyamette Bursa'da tiyatro. Hem de Fethiye Kültür Merkezi'nde.

İddialı...

Olur mu?

Oldu bile...

***

Bilenler biliyor; Fethiye Kültür Merkezi 1039 izleyici kapasitelidir... Ve salonda boş yer yok sayılırdı. Ayaz bir yandan, kar bir yandan; ama hayret tiyatro sevgisi diğer yandan ağır basmış, salona bin Bursalı icabet göstermişti.

Çam sakızı çoban armağanı hediyeler ise hepimize ve yine Minteks armağanı...

Reklam yoktu, medya daveti de yoktu. Asıl amaç, tiyatroya/sanata destekti çünkü. Sadece, dostlara haber salınmıştı, hepsi bu. Sözgelimi bazı firmalar, hoş bir güzellik yaparak, çalışanlarına 'özel ödül' olarak tiyatro bileti hediye etmişti...

Keyifli bir terapi yaşadı Bursalılar...

Suzan Aksoy, Somer Karvan, Janset, Fulden Akyürek ve Yusuf Atala gibi nitelikli bir ekip, güncel espriler ile de salonun nabzını iyi tuttu doğrusu.

Oyunun finalini de, salondaki izleyiciler oylama ile belirlerken, oy çokluğu elbette 'mutlu son' üzerine kurgulandı.

Nitekim, bu güne dek sadece bir kez mutlu bitmeyen bir finali tercih etmiş izleyici ve bir kez hüzün ile tamamlanmış terapi...

Ne demiştik  çok önceleri 'mutluluk bulaşıcı'

***

Salondaki izleyiciler yakında vizyona girecek olan Mezeci Çırağı fragmanını da izleme şansını yakalarken, final alkışları keyifliydi doğrusu...

Sahnenin tozunu, daha ergenlik döneminde yutan Özkan İrman, ekip ile izleyicileri selamlarken, coşkusunu yitirmemiş delikanlılar gibi kısacık bir kaç cümle de söyleyiverdi :

-          Her şey bir düş ile başlar. Biz bu gösterimi geleneksel hale getirebiliriz. Minteks olarak, sanatın ve sanatçının yanında olmaya yine özen göstereceğiz.

Ne büyük keyif, ne büyük onur...

İnsanın kardeşini böyle etkinliklerde baş mimar olarak görmesi, onun sevgi dolu gözlerine denk gelmesi, gülücüklerimizin yanına eklenen sevinç gözyaşları işte...

Koltuklarım kabardı.

İyi ki varsın kardeş; memlekete daha çok Özkan lazım, çoookkk!

@OkanArasizm